بخشهایی زیباازاین کتاب:

مي توان...
در ازدواجي ده سال مجرد بود..

مي توان...

ساعت ها بدون بيان کلمه اي صحبت کرد..

مي توان...

با تمام دنيا خوابيد و باکره بود..

______________________

من از وقتي تو نوشته هايم را مي خواني، مي نويسم.
از وقتي اولين نامه را نوشتم. نامه اي که نمي دانستم مفهومش چيست.
نامه اي که معنايش را تنها در چشمان تو مي يافتم.
من هيچ گاه بيش از سه جمله ي اول اين نامه چيزي ننوشته ام:

هيچ باوري نداشتن. منتظر چيزي نبودن. اميد داشتن به آن که روزي اتفاقي بيفتد.
کلمه ها از زندگي ما عقب هستند.
تو هميشه از آن چه من انتظار داشتم، جلوتر بودي.
تو هميشه غيره منتظره بودي...!

_________________

عشق من، از برتني باز مي گردم. برتني سرزمين زيبايي است، مثل کودکي: آنجا ديوها و فرشته ها با هم کنار مي آيند. سنگ ها، آب ها، آسمان ها، چهره ها-
 و نام تو که همه جا در نام سنگ ها، آب ها، آسمان هاو چهره ها آواز مي خواند.مدت هاست که بدون تو جايي نمي روم.
 تو را با خود به ساده ترين مخفي گاه هاي ممکن مي برم: تو را در شادي ام مخفي مي کنم، مثل يک نامه عاشقانه در روز روشن.
 من شيفته خلوص ام. شيفته خلوصي که هيچ ارتباطي با اخلاقيات ندارد.
 خلوصي که هسته اصلي زندگي است، اين حقيقت ساده و پيش پا افتاده که هرکس بر لبه آب هاي مرگ سياهش قرار دارد. و بر اين لبه به تنهايي انتظار مي کشد، بي نهايت تنها، تا ابد تنها...

______________________

اصلا نمي توانم تصور کنم تو را از دست بدهم. اگر تو را از دست بدهم مطمئنا اين ذره ناچيز شادي را نيز از دست ميدهم. شادي اي که براي نفس کشيدن و فقط براي نفس کشيدن لازم است.
و مطمئنا من اين شادي را از دست خواهم داد: چرا که نه؟ براي اينکه اين حالت را برايت شرح دهم بايد درباره اش مثل يک بيماري صحبت کنم:
حرارت رويا چند درجه پايين مي آيد. نبض روح نامحسوس و نامحسوس تر مي شود. فکر مي ميرد. و بعد تنها همين زندگي ظاهري باقي مي ماند، اين زندگي که هيچ وقت براي هيچ کس زندگي نيست.
 يک بيماري ويروسي که روح را مبتلا مي کند. فقدان ايمان، نه فقدان ايمان به خدا بلکه فقدان ايمان به خودم-فقدان ايمان، مثل فقدان قند يا فقدان گلبول قرمز.

____________________________

و اين طعم زندگي است که در اين ساعت هايي که تو را از دست داده ام، جريحه دارمي شود.
 هميشه اين عشق درون ماست که جريحه دار مي شود. ما هميشه از عشق رنج مي بريم، حتي زماني که فکر مي کنيم از هيچ چيز رنج نمي بريم

___________________________
اما حتي در اين ساعت ها، من تو را کاملا از دست نمي دهمک عشق من، تو آن شادي يي هستي که وقتي ديگر هيچ شادي يي ندارم،
براي من مي ماني. روزي برايت خواهم گفت که چگونه تو را در اولين چهره اي که مي بينم فراموش مي کنم و چگونه تو را در اين چهره با زمي يابم

_________________
من هميشه براي تو و فقط براي تو مي نويسم. با اميد به اين که حماقت عشق، مرا از جنون ادبيات نجات دهد.

________________

برو، برو اي قايق کوچک که امواج تو را پيش مي رانند، برو و بار نورت را تحويل بده،

مي بوسمت.